Γύρω στο 415 π.Χ. παίχτηκαν στην Αθήνα, οι Όρνιθες του Αριστοφάνη. Τα πουλιά,
απηυδισµένα από τα καμώματα θεών και ανθρώπων αποφασίζουν να χτίσουν τη δική τους πολιτεία
ανάµεσα σε γη και ουρανό. Μόλις αυτό γίνει γνωστό, αρχίζουν να παρελαύνουν µπροστά τους,
διάφοροι επιτήδειοι και «ψώνια» ζητώντας να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη νέα κυβέρνηση.
Είναι ένας καθαρά επιθεωρησιακός τρόπος που χρησιµοποιεί ο Αριστοφάνης για να σατιρίσει
διάφορους αθηναϊκούς χαρακτήρες. Ανάµεσά τους και ο µαθηµατικός – αστρονόµος Μέτωνας, ένα
πολύ γνωστό πρόσωπο στην Αθήνα που εργάστηκε γύρω στο 430 π.Χ. για την αναµόρφωση του ηµερολογίου. Ο Μέτωνας προσφέρεται να …γεωµετρήσει τον αέρα...
Όπως ακριβώς και ο Θαλής, Θεόδωρε, που ενώ παρατηρούσε τα άστρα
κοιτάζοντας προς τα πάνω, έπεσε σ' ένα πηγάδι. Τότε, λένε πως κάποια χαριτωµένη και
σπιρτόζα υπηρέτρια απ’ τη Θράκη τον κορόιδεψε παρατηρώντας πως από το µεγάλο ζήλο του
να µάθει για όσα είναι στον ουρανό, δε βλέπει αυτά που είναι µπροστά του και ανάµεσα στα
πόδια του. Το ίδιο πείραγµα ισχύει για όλους όσοι ζουν φιλοσοφώντας. Πράγµατι ένας τέτοιος
άνθρωπος δεν προσέχει διόλου τον πλησίον και τον γείτονα, όχι µόνο το τι αυτός πράττει αλλά
σχεδόν και αν είναι άνθρωπος η τίποτε άλλο ζωντανό. Τον ενδιαφέρει µόνο τι τάχα είναι ο
άνθρωπος και τι είναι αυτό στην ανθρώπινη φύση που τη διαφοροποιεί από αυτή των άλλων
όντων.
